Obecność miejskiej zieleni przy ciągach komunikacyjnych wydaje się nam już nie tylko pożądana, ale wręcz konieczna. Przykład Nowego Jorku pokazuje, że niej zawsze tak było. W XIX wieku ulice tej północnoamerykańskiej metropolii roiły się od ludzi i pojazdów, ale już niekoniecznie drzew. Kiepskie warunki sanitarne tworzyły korzystne warunki dla rozwijania się epidemii chorób zakaźnych. W latach 70. XIX wieku badania lekarza Stephena Smitha pokazały, w jaki sposób zieleń miejska przyczynić się może do poprawy jakości życia w miastach. Od tego czasu pojawiły się kolejne argumenty na jej korzyść, takie jak łagodzenie zjawiska miejskiej wyspy ciepła (wyższej od otoczenia temperatury, panującej w miastach), czy ochrona klimatu.

Warszawa od lat konsekwentnie walczy ze zmianami klimatu i zanieczyszczeniami powietrza w takich obszarach, jak: energia, transport oraz zieleń. Wysoka urbanizacja i gęstość zaludnienia, spadek udziału powierzchni biologicznie czynnej, a tym samym potencjalnych obszarów retencji wody deszczowej wzmacniają skutki tych zmian. Dlatego Rada m.st. Warszawy przyjęła w tym roku „Strategię adaptacji do zmian klimatu dla m.st. Warszawy do roku 2030 z perspektywą do roku 2050”. Jednym z elementów dokumentu jest m.in. atlas klimatyczny stolicy, gdzie wyróżnione zostały tereny zagrożone powodzią, nawałnicami, a także miejsca tzw. wysp ciepła (stref nasłonecznionych bez przewiewu, o wyższej temperaturze powietrza).

Zmiany klimatu stanowią główną, przenikającą najróżniejsze dziedziny życia kwestię ekologiczną naszych czasów, wpływającą na dobrostan ludzi i środowiska. Wiążą się ze zmieniającymi się wzorcami pogodowymi, zagrażającymi produkcji żywności, a także z rosnącymi poziomami mórz i oceanów i związanym z nim wzrostem zagrożenia powodziowego. Zmiany tego typu mają charakter bezprecedensowy, wpływający na cały świat. Bez stanowczych działań dostosowanie się do tych zmian stanie się z czasem jeszcze trudniejsze i bardziej kosztowne. Historyczne porozumienie na rzecz walki ze zmianami klimatu, mające na celu pobudzenie działań i inwestycji na rzecz niskowęglowej, odpornej na wyzwania, zrównoważonej przyszłości zostało podpisane przez 195 państw na międzynarodowej konferencji klimatycznej COP21.

Rozwiązanie realizowane jest w praktyce również w innych miastach na całym świecie - różnica polega jednak na kompleksowym i wielowymiarowym podejściu do tematu.
W mieście promowane jest tworzenie czterech różnych typów dachów, symbolicznie podzielonych na kolory:
• niebieskich, których główną funkcją jest retencja wody,
• zielonych, przyczyniających się do ochrony miejskiej bioróżnorodności,
• żółtych, na których wytwarzana jest energia ze źródeł odnawialnych,
• czerwonych, tworzących nowe przestrzenie kontaktów społecznych.
Wspomniany podział już dziś pozwala miastu oszczędzać na kosztach związanych z zarządzaniem wodą opadową, a także zmniejszać emisje gazów cieplarnianych.

Z tym pytaniem postanowili zmierzyć się eksperci think-tanku WISE Europa. Na dziś nasz kraj znajduje się niestety poniżej unijnej średniej, jeśli chodzi np. o udział odnawialnych źródeł energii w jej zużyciu w poszczególnych sektorach. Zdaniem ekspertów realizacja przyjaznych dla klimatu działań wymagać będzie wycofania się w ciągu 20–30 lat z konwencjonalnej energetyki węglowej, opracowania kompleksowej strategii walki ze smogiem (m.in. poprzez głęboką termomodernizację budynków mieszkalnych i użytkowych), a także rozbudowy infrastruktury wspierającej elektromobilność i inwestycje w transport zbiorowy.

Prawie każdą i każdego z nas. Tylko co dziesiąty człowiek na świecie oddycha powietrzem, które wedle norm WHO określane jest jako bezpieczne. Zrozumienie skali oraz wpływu zanieczyszczenia powietrza na nasze życie jest pierwszym krokiem do tego, by znów oddychać pełną piersią. 92% ludności świata – zarówno miejskiej, jak i wiejskiej – żyje na obszarach, na których dochodzi do przekroczenia opracowanych przez WHO norm jakości powietrza. 56% miast monitorujących sytuację ma normy zanieczyszczeń przekroczone o 3,5 lub więcej razy w stosunku do zaleceń WHO. 87% śmierci z zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego ma miejsce w krajach o niskim lub średnim poziomie dochodu na mieszkańca.

Każdy może kompostować bio-odpady. O tym dlaczego każdy powinien to robić oraz jak się do tego zabrać, napisaliśmy w artykule poniżej.Organiczne odpadki z naszych gospodarstw domowych są idealnym materiałem do produkcji kompostu, który gdy zostanie dodany do gleby, wspomaga wzrost roślin. Odpady żywnościowe i odpady zielone razem stanowią obecnie około 30 procent wszystkiego, co wyrzucamy. Wytwarzanie kompostu chroni ten cenny organiczny surowiec przed losem na wysypisku śmieci, gdzie zajmuje przestrzeń i uwalnia metan – silny gaz cieplarniany.

Nowy Orlean stara się wykorzystać swoje doświadczenia z gwałtowanymi zjawiskami pogodowymi do tworzenia strategii troski o ludzi i środowisko. Amerykańska metropolia stara się udzielać wsparcia finansowego inwestycjom lokalnych społeczności w działania, mające na celu np. minimalizację negatywnych skutków powodzi. Stawia ona jednak nie tylko na rozbudowę "twardej" infrastruktury", ale również tworzenie obszarów, będących naturalnymi "gąbkami" dla nadmiaru wody. W praktyce oznacza to wspieranie rozbudowy parków i innych obszarów zielonych. Jednym z działań, mających na celu wspieranie mieszkańców (szczególnie z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym) jest stworzenie specjalnego centrum (Resillience Center), mającego inspirować do proklimatycznych innowacji na szczeblu lokalnym.